Ankara Acıları

hüznümün dudağıdır gökte acan karanfil

talih, bir cellat gibi vurdu yüreğimizi

ateşler ülkesinde o ve ben, iki ahkum

kah bir sevda çölünde parlayan ay ışığı

kah ruya bahçesinin zehirli sarmaşığı

uzaklardan bir rüzgar esiyor efil efil

sessizlik, acze duşen bir hayal kadar sefil

şimdi gül, ey korkular şehrinin yelpazesi

hasretin o en uzun, acının en tazesi

neden hala tütüyor burnumda karanlıgın

ruhum neden yıllardır kahrının pervanesi

bu esrar senin midir,yoksa gemilerin mi

hemen hergün bir yıldız kayıyor gözlerinden

gözlerin kan ağlayan deniz kadar derin mi

yoksa habersiz misin ruhumun kederinden

ah, bagrımda pütürlü bir bıçak kadar keskin

tabutumu bekliyor ankara acıları

bu ne bir aşk masalı, nede heyula ve kin

dumanlı bir çöküşün en kara acıları